REIS BABBELS

Heel ver hier vandaan, midden in de zee, ligt een eiland. Een tropisch eiland. Een eiland met ongekende schoonheid, parelwitte stranden, helderblauw zeewater en dichtbegroeide jungle vol met groene palmbomen en de meest exotische bloemen. De moderne technologie is hier nog niet doorgedrongen en het lijkt dan ook of de tijd hier jaren heeft stilgestaan. Natuurschoon in z’n puurste vorm. Het is een eiland zonder ligbedjes of luxe resorts en geen opdringerige verkopers op het strand. Een eiland zonder wegen of voetpaden, geen warm water of internet en zelfs je mobieltje heeft er maar amper bereik. Beperkte (solar) elektriciteit en water uit een put, dat is de enige vorm van luxe waar je het mee mag doen. Helemaal back to basic dus. Een mythisch eiland, of bestaat dit pareltje in de zee misschien echt?

Dennis en ik hebben stiekem altijd gedroomd van zo’n stukje paradijs op aarde. Een plek waar je, totaal afgesloten van de buitenwereld, weer helemaal tot rust kan komen in een onwerkelijk mooie omgeving. Daar waar tijd, geld of macht er niet toe doet en uiterlijk of status slechts bijzaak is. Een plek waar je je basisbehoeftes weer kan terugbrengen naar een minimum en welke je doet laten inzien welke dingen er in het leven ook alweer écht belangrijk zijn.

Er zijn uiteraard genoeg paradijsjes te vinden op aarde, maar de meeste van deze natuurwonderen zijn vaak al eens een keer ontdekt. Het is één van de redenen waarom we bijvoorbeeld de eilanden in Thailand hebben overgeslagen; té vaak ontdekt, oftewel, té toeristisch. Prachtig hoor, zo’n Thais luxe resort waar je vanuit het infinity zwembad met een cocktail in je hand naar de zonsondergang kan turen. Maar het zijn de dertien-in-een-dozijn paradijsjes; inwisselbaar, artificieel en afgezaagd. Het kan net zo goed elk ander willekeurig resort ergens in Turkije of de Dominicaanse zijn. Kijk maar eens goed om je heen, het verschil zie je toch niet.

Maar toen was daar Koh Rong Samloem. Het eiland. Wíj hebben het eiland niet gevonden, nee het eiland vond ons. Ze beloofde ons alles waar wij alleen maar van konden dromen. De paar stranden die ze heeft, zouden moeten zijn omsingeld door rots baaien en dichtbegroeid oerwoud. Deze zijn dus enkel te bereiken via boot of door een avontuurlijke trek door de wilde, bergachtige jungle. Elke ochtend belooft ze een schilderachtige zonsopgang uit de zee die zó uit een reismagazine lijkt te zijn geknipt, terwijl ze je diezelfde dag vanaf de andere kant van het eiland een Bob Ross-achtige zonsóndergang schenkt. Slapen doe je in een hangmat aan het strand, of in simpele houten hutjes, in de schaduw van een tropisch bladerendek.

Ver weggestoken, tussen grotere eilanden in, ligt ze geduldig te wachten op dromers zoals wij, om ze vervolgens te verleiden met haar adembenemende schoonheid. Is dit dan eindelijk ons langverwachte Utopia? Is dit dan die fabelachtige bestemming die ons zo vaak in onze dromen heeft achtervolgd? Een boottochtje over de woeste zee zal het ons uiteindelijk kunnen vertellen. Je leest het volgende keer, in ons vervolg verhaal over het eiland….

Droomden we als kind zijnde stiekem niet allemaal al over het eiland?

Maar ook onder volwassenen bleef het idee van een afgelegen eiland vaak fascineren en is het een inspiratie bron voor vele films, tv programma’s en boeken

Ons beloofde (ei)land Koh Rong Samloem: strand, zee, jungle en verder… niets… 🙂