REIS BABBELS

Time flies when you’re having fun! Ons maandje Sri Lanka zit er namelijk alweer op!

And..? Did we have fun? Nou en of! And..? Did the time fly? Zeg dat wel! Het ging zelfs zo snel dat we lang niet over al onze avonturen hebben kunnen babbelen. We hebben in een relatief korte tijd zo vreselijk veel moois gezien en zo veel nieuwe, toffe dingen meegemaakt! Maar om daar allemaal over te babbelen was helaas haast niet te doen…

Daarom sluiten we ons Sri Lanka avontuur hierbij af met een kleine compilatie van onze tijd op dit prachtige eiland en waarom we precies verliefd zijn geworden op Sri Lanka. En zoals we elk bezoek aan een nieuw land al traditiegetrouw begonnen met een “Wistje Datjes”, zullen we nu voor de eerste keer afsluiten met een “Vind ik leuks!”.

(Oftewel: kleine leuke dingetjes aan dit land die een glimlach rond ons mond deden toveren!)

Vind ik leuk:

Dat iedereen hier zo goed Engels spreekt! Zelfs zo erg dat we voor de allereerste keer bijna geen enkel woord in de lokale taal hebben geleerd… Echt sorry …

En dat je dus eindelijk gesprekken met de locals kan voeren die net ietsjes verder gaan dan de standaard “What’s your name?” (“Yes, yes..!” ) en “How old are you?” (“Yes, yes..!” )

Lachen gieren brullen geblazen met deze mannen:

Dat ze hier standaard “What’s your country?” vragen, in plaats van “Where are you from?”. Poeh… Goeie vraag meneer, wat is inderdaad eigenlijk mijn land tegenwoordig..?

En als ik dan “Nederland” zeg, ze daarna verbaasd in lachen uitbarsten omdat ze vinden dat ik er als een local uit zie. (Goh, die heb ik nog niet eerder gehoord…)

Maar als ik dan zoals altijd bevestigend knik en naar de huid op m’n arm wijs (“Yes, I know, our skin colour, same same!”), ze dan nog steeds verbaasd en lachend reageren met: “Skin colour? No, your face! Same Sri Lanka face!” (Het gaf een verrassende twist aan dit standaard gesprekje die ik al 5 jaar lang in elk land met de locals voer. Vind ik leuk!)

Dat de locals hier oprecht heul heeul heeeeeeul vriendelijk zijn! En ja, ik weet dat ze dat zeggen over alle zo’n beetje alle Aziaten in eender welk Aziatisch land, maar het is toch “anders” dan wat we ooit in het verleden hebben meegemaakt. Het is een soort oprechte, pure vriendelijkheid en behulpzaamheid die je in elke laag van de bevolking tegenkomt ofzo. Je voelt je in ieder geval al snel enorm welkom hier! Leuk!

Vind ik leuk: dat je in Sri Lanka rondrijdende bakkertjes hebt in een omgebouwde tuk tuk, met allemaal hetzelfde, vaak heerlijk vals deuntje zodat je ze al van verre hoort aankomen. En dat ik de eerste keer toen ik dat liedje hoorde mij als een gek naar de rand van de weg snelde, omdat ik dacht dat het het de ijscoman was… (Mij daar een beetje in de maling nemen hè? Jij koekebakker die je dr bent…!)

Dat Sri Lankanen het begrip actieve verkoop tot een heel nieuw (en hilarisch) level hebben weten te brengen. Waar je ook bent, of het nou de markt is, een kledingwinkel of gewoon op straat, in plaats van te vragen wat je wilt hebben stoppen ze je gewoon van alles al toe. “You want a lemon? Ginger? Potato?” En voor je met je ogen kan knipperen sta je dus al letterlijk met een citroen, een gemberwortel en een aardappel in je handen.

Het toppunt was iemand die Dennis een ouderwetse grammafoonplatenspeler wilde aansmeren, terwijl we gewoon nietsvermoedend over straat liepen. “You want this my friend?” Hoppa, platenspeler in je armen. Uhm.. Hoe moet ik die in godsnaam in mijn backpack proppen, vriend?

Dat ze hetzelfde doen in de local eateries. Vraag je om één portie string hoppers met curry, zetten ze doodleuk 4 porties stringhoppers voor je neus, plus een schaal met short eats én nog wat belegde broodjes erbij.

En lopen ze daarna langs je tafeltje en zien ze dat er één schaaltje curry leeg is, pakken ze bijna in paniek snel het schaaltje weg om deze opnieuw voor je aan te vullen: “Friend! You need more dhal my friend!” Uhmm.. Oké, als u dat zegt meneer…

Uiteindelijk betaal je gewoon enkel voor wat je daadwerkelijk opeet, maar ze maken het wel erg verleidelijk om stiekem toch iets meer te eten dan dat je eigenlijk van plan was! Uitmuntende service of gewoon… slimme verkoop techniek?

Leuk dat ze in diezelfde eateries omgeknipte tijdschriften en kranten als servetjes gebruiken! Dat is nog eens slim hergebruik!

Dat alles zo bizar goedkoop is. Als je alleen al kijkt naar de Big-Travel-Three: Vervoer, accomodatie én eten, we hebben nog geen ander land bezocht die op alle drie deze punten zo goed (dus cheap) scoorde! Gemiddeld hebben wij zo’n €30,- per dag uitgegeven. En ja, dan praat ik dus over €30,- met z’n tweetjes, oftewel €15,- per persoon!!

En dat is dus ook niet eens enkel het geld wat we hebben uitgeven aan de Big 3, maar dit is inclusief alle andere uitgaven zoals excursies, scooterhuur, maar ook het aanschaffen van bijv kleding, toiletartikelen, een waterkokertje (don’t even ask…), medicijnen etc. Vindt onze portemonnee heel leuk!

Dat je waar je ook bent, je continu de oude nokia ringtoon om je heen hoort afgaan. Tudududu. Tudududu. Tudududuuduuu. “Ja hallo, je spreekt met de jaren ’90. Ik wil graag mijn ringtone terug!”

Dat de Sri Lankanen verslaafd zijn aan selfies maken en dat sommige warning signs daar dus ook op zijn aangepast.

Dat het land zo makkelijk te bereizen is. En dat je je dus binnen een halve dag weer in een hele nieuwe wereld met een compleet ander landschap kan begeven. Zo prachtig veelzijdig, Sri Lanka!

Dat je overal zoveel lieve en blije hondjes hebt rondlopen. Op het strand, boven op een berg, in de jungle, echt op de meest onmogelijke plekken komt er vroeg of laat wel zo’n enthousiaste viervoeter op je af kwispelen.

En dat de lokale bevolking ook lief is voor de hondjes. We hebben het zo vaak gezien dat een local bijvoorbeeld de helft van z’n broodje of z’n rijst deelde met zo’n straat beestje. Vind ik zelfs nóg leuker!

Je begrijpt, we liepen elke dag wel een paar keer met een grote glimlach rond ons mond, om al die leuke kleine dingetjes die we tegenkwamen!

En om onze Sri Lanka babbels dan écht af te sluiten hebben we nog een kleine opsomming voor jullie, van alles wat we hier nog gedaan en gezien hebben, maar waar we dus niet over hebben gebabbeld.

In een maand tijd hebben we verder nog :

• Een theefabriek bezocht waar we uitgebreid uitleg kregen hoe thee wordt gemaakt. Vanaf de struik tot aan de theepot! (funfact: wist je dat alle soorten thee eigenlijk gewoon van één en dezelfde plant komen, namelijk de Camellia Sinensis struik. Het verschil in groene, witte, oolong of zwarte thee hangt enkel af van de manier hoe de thee blaadjes verwerkt en gedroogd worden!)
• Hebben we super mooi gesnorkeld bij een klein eilandje in de buurt van Trincomalee
• Hebben we fantastisch veel verschillende soorten en prachtige stranden gezien (what’s else did you think, we were on an island!!!)
• Een oud Nederlands Fort bezocht welke op de Unesco erfgoed lijst staat en waardoor je daar dus nog vele mooie koloniale gebouwen kan vinden (plus vuurtoren!)
• Hebben we in één week tijd beide een bezoekje aan een local ziekenhuis moeten brengen. Dennis voor een huidirritatie en ik voor een ooginfectie. Wat voornamelijk heeeel… laaang… wachten betekende…
• Zijn we aan de kust van Hikkaduwa zomaar in het wild een zeeschildpad tegengekomen.
• En haaien.
• Zijn we naar een super old skool local gym geweest, waar ze nog nooit eerder een blanke binnen hebben gehad. Laat staan een vrouw die ook aan krachttraining doet…
• Maar waar ze wel (wederom) ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam waren!
• Hebben we met ondraaglijke hitte om moeten leren gaan (wat is Sri Lanka heeeeeeeet!!)
• Maar hebben we ook uit het niets giga heftige tropische regen buien op ons kop gehad
• Hebben we per ongeluk een Hindoe viering meegemaakt in één van de mooiste tempels die we ooit hebben gezien
• Met een live “band” die allemaal gekke muziekinstrumenten bespeelden die we nog nooit eerder hebben gezien…
• En heeft Sri Lanka met zijn vele bijzondere diertjes, prachtige natuur en zijn hartverwarmende bevolking in een maandje tijd voor altijd ons hart weten te veroveren!

Sri Lanka, stutti, bedankt! Until we meet again…

Tijd voor ons om weer een nieuw land te gaan ontdekken! Je moet er enkel wél wat voor over hebben… Een heftige reis die (van deur tot deur) zo’n 30(!) uur zal duren staat ons namelijk al op te wachten… Gotto love those endless travel days!

Ondanks dat het een pittig dagje zal worden mag het evengoed de pret niet drukken, want we staan alweer te popelen om ons onder te mogen dompelen in het volgende avontuur!

Dussss… pak de backpacks maar weer in, jongens. We gaan EINDELIJK naar… INDONESIË!