REIS BABBELS

Grotten. De één vindt ze geweldig, de ander moet er niks van weten. Kan me er ergens wel iets bij voorstellen, mocht je bijvoorbeeld lichtelijk claustrofobisch zijn aangelegd. Het is er donker, muf en misschien zelfs wat beklemmend of griezelig. Je kan er makkelijk verdwalen en er is soms zelfs maar één weg uit. Maar wij? Wij vinden grotten fantastisch!

Het is zo fascinerend om door een tunnelstelsel van Moeder Natuur te wandelen (of te kruipen/zwemmen/varen), in een onwerelds mooi landschap en dan te bedenken dat je je letterlijk ín een berg begeeft! We hebben er al een aantal bezocht tijdens onze reis, de één nog indrukwekkender dan de andere. Groot of klein, donker of (elektrisch) verlicht, ze hadden allemaal wel iets moois wat ons is bijgebleven. Maar de grotten die we dit keer hebben bezocht zijn toch wel ons favoriet…

We hebben een paar dagen geleden afscheid moeten nemen van onze motorbende. Ben en Emma zijn op het vliegtuig gestapt terug naar Londen, en Jay en Charlie hebben we achter moeten laten in Hanoi, waar ze wonen. We hebben geweldige dagen met onze Engelse vrienden gehad, maar we vinden het ook wel weer fijn om onze verdere tocht naar het zuiden met z’n tweetjes voort te zetten. Over onze volgende bestemming hoeven we gelukkig niet lang na te denken. Tijdens onze roadtrip in het noorden, naar de Ban Gioc waterval, hadden we voor een paar dagen een prachtig National Park bezocht, rondom een groot meer, genaamd Ba Bé lake (waar ik trouwens nog niet over geschreven heb….). Dit is ons zó goed bevallen dat we besluiten om nóg een National Park te bezoeken, en wel de Phong Nha ke Bang.

Het is een paar dagen rijden vanaf Hanoi, maar de rit ernaar toe is al een kadootje op zich! Wederom rijden we door een prachtig berglandschap, langs vele onbekende kleine dorpjes. We overnachten in homestays en nha nghi’s (guesthouses), bij de meest vriendelijke mensen thuis en krijgen zo een fantastisch beeld van het minder bekende Vietnam. Het is prachtig om het landschap langzaam aan te zien veranderen. Kilometer voor kilometer komen we steeds dichter bij ons National Park, welke zich in één van de grootste kalksteenlandschappen ter wereld bevindt. Hier bevinden zich enkele honderden grotten en ondergrondse rivieren, waarvan wij er dus een paar zullen gaan bezoeken. Maar niet enkel de 70km lange grottenstelsel maken dit park zo speciaal. De kalkstenen bergen hier zijn allemaal dichtbegroeid met tropisch bos. Overheerst door altijd groene bomen met hier en daar een verspreide loofboom, maakt dit park een genot voor het oog om door te rijden. Of te varen! En dat is wat we op onze eerste dag hier dan ook gaan doen.

We geven Fred en Mr. Camino wat welverdiende rust en huren een bootje om het gebied te verkennen. Heerlijk lui, na flink wat dagen inspanning op de motorbike, laten we ons lekker relaxed over de rivier varen, genietend van de prachtige groene bergen die ons omsingelen. We varen met ons bootje zó de berg in, door een grote verlichte grot waar de rivier doorheen loopt. Wij varen een paar kilometer ver, waar we diep in de berg onze boot afstappen om nog een stukje door de grot te kunnen wandelen. Deze grot is zo groot en heeft enorm indrukwekkende stalagmieten en stalactieten formaties, wat ervoor zorgt dat je jezelf af en toe al wandelend in een droomachtig maanlandschap waant. Heerlijk om zo ontspannen van de natuurwonderen te kunnen genieten, maar morgen staan er andere plannen op de agenda…. We gaan het avontuur opzoeken!

Wat dit park ook extra speciaal maakt, is het feit dat het nog maar enkele jaren geleden is opengesteld voor publiek. Onderzoekers zijn nog steeds bezig met keer op keer nieuwe grotten te verkennen en te ontdekken en ook het toerisme is hier duidelijk volop bezig met groei en ontwikkeling. Het mooie is dus dat alles hier vrij “nieuw en onontdekt” is, dus nog geen Halong Bay-achtige massa toerisme hier. Hebben wij even geluk! Pas afgelopen jaar geopend, is de nieuwe 350m lange zipline. Speciaal aangelegd om een breder publiek naar het park te kunnen aantrekken. En in ons geval is dat gelukt!

Avontuurlijk als we zijn (Dennis en ik hebben elkaar eerst een uurtje moed in gepraat) steken wij via deze zipline de rivier over (wat een uitzicht!), om daarna al zwemmend de “Dark Cave” te bezoeken. Een grot die zijn naam eer aan doet; geen verlichting te vinden in deze ondergrondse rivier! Gewapend met helm en koplampje bewonderen we de grot vanuit het water. Het is een onbeschrijfelijk machtige ervaring om in het donker door de berg te zwemmen met niks anders dan een straaltje licht op je kop. Om je heen hoor je de vele vleermuizen en af en toe vang je er eentje in het licht van je lamp.

Niet wetende waar onze gids ons heen zal leiden worden we op een gegeven moment het water uit gedirigeerd. Een kleine spleet in de wand van de grot wordt ons aangewezen. Moeten we daar doorheen? Blijkbaar wel dus… Het blijkt een smal gangetje te zijn, waar je maar nét door kan, met een klein bodempje water op de grond. Alhoewel, water? Hoe verder we het gangetje doorwandelen, hoe modderiger het om ons heen wordt. Het water waar we doorheen wandelen verandert al snel in ’n chocolademelkachtige substantie en de muren raken van boven naar beneden volledig bedekt met glibberige klei. Al snel zitten we helemaal onder de modder. We glibberen  steeds dieper de smalle gang door, de modder aan onze voeten is ondertussen zo dik als chocoladevla. Totdat we opeens aan het einde van de gang belanden. We staan boven op een soort heuveltje met onder ons een poeltje volledig gevuld met…. dikke modder! “Glij maar naar beneden!”, zegt onze gids enthousiast. En voor we het weten liggen we zomaar te badderen in het diepste van de berg, in een dik modder-kleibad. Goed voor de huid zeker?!

Terug gekomen in de ondergrondse rivier wassen we onze klei-lichamen af in het water en zwemmen we weer terug naar de bewoonde wereld. Maar niet voordat we nog even de opdracht krijgen om onze koplampjes uit te doen. In het pikkedonker zwemmen we verder met ergens in de verte een zwakke schijn van het buitenlicht welke we proberen te volgen. Als we eindelijk de uitgang hebben bereikt bedenk ik mij dankbaar dat dit toch wel één van de meest unieke en indrukwekkendste manier is geweest dat ik ooit een grot heb bezocht….

Om af te sluiten nog een filmpje van ons zipline/dark cave avontuur.  Helaas geen beelden van het modderbad, maar wél een poging tot filmen tijdens het zwemmen in het donker!