REIS BABBELS

Oei, er is al een tijdje niet gebabbeld hier! Wat is de rede van deze radiostilte van onze kant? Geen nieuwe avonturen? Geen zin meer om te schrijven? Nee hoor, dit is geheel te wijten aan het simpele fenomeen genaamd tijdsgebrek. “Tijdsgebrek?? Jullie zijn verdorie op vakántie!” Kijk, ik kan het uitleggen: zaten we voorheen vaak al gauw 4 tot 8 uur op een bus om van hier naar daar te reizen, tegenwoordig verleggen we die kilometers op de motorbike. Groot verschil is natuurlijk dat ik die uurtjes op de bus mooi kon doden met schrijven op m’n tablet, fotootjes uitzoeken of filmpjes in elkaar knutselen. Dat gaat allemaal wat lastiger als je nu opeens zelf aan het rijden bent! “Maar jullie zitten toch niet alleen nog maar op de motorbike?”. Nee hoor, maar de momenten die we niet op de weg doorbrengen zijn we eigenlijk te druk bezig met… ja met wat eigenlijk…? Nou, met leuke dingen doen! Sorry, de verhalen lopen dus wat achter met de realiteit, maar alle schade zal worden ingehaald! We blijven lekker door babbelen, alleen met een kleine vertraging… Te beginnen met het vervolg van onze roadtrip naar het noorden:

We zijn al een aantal dagen geen enkele Westerse tegen het lijf gelopen. Zelfs in de stad Cao Bang hebben we zero blanke gespot, terwijl dit toch de hoofdstad van de provincie is en we ons dus zeker niet meer in de boerenbuiten bevinden. Het is onze laatste avond hier, morgen zullen we weer op de bikes stappen om (hopelijk) eindelijk onze doelstelling nr. 1 te bereiken; De Ban Gioc waterval. Naar verluidt de grootste waterval van heel het land (sommigen beweren zelfs van heel Azië), al vraag ik mij telkens weer af wat dit soort titels eigenlijk betekenen. Is het de hóógste waterval van het land? Of misschien de breedste? Of is het soms de waterval waar de meeste liters water per seconde vanaf klettert? Hoe dan ook, indrukwekkend en mooi zal hij absoluut zijn, daar twijfel ik niet aan!

Ook op deze laatste avond besluiten we om pizza te gaan eten, aangezien wij een aantal dagen geleden spontaan vriendschap hadden gesloten met de eigenaar van deze zaak, de Vietnamese pizzabakker. Op het moment dat we ons vaste stekkie binnenstappen zie ik opeens een tafel met vier toeristen zitten. Hey verrek, daar hebben we dan toch de eerste paar blanken te pakken! Plots zie ik dat deze reizigers wel héél enthousiast naar ons zwaaien…. Terwijl mijn hersens nog bezig zijn om de eerste verrassing te verwerken, besef ik pas een second later waarom er zo wild naar ons gewuifd wordt. Verrek, het zijn Charlie en Jay!! Da’s een dubbele verrassing!

Charlie (Charlotte) en Jay (Jacob). Zij zijn degene die ons de motorbikes verkocht hebben. Een jong koppeltje uit Engeland, die al een tijdje in Hanoi wonen. Beiden werken ze in het onderwijs maar klussen ze af en toe bij in de bikeshop en zodoende kwamen wij met ze in contact. Het toeval mocht zijn dat ze op dit moment vrienden uit Londen op bezoek hebben (Emma en Ben) en dat zij met z’n vieren een mini roadtrip aan het doen zijn, heel toevallig óók met als einddoel de Ban Gioc waterval! Charlie en Jay zijn minstens net zo blij verrast als wij om elkaar hier tegen te komen. Aan het einde van de avond, na flink wat pizza’s en bier, besluiten we dan ook om morgen met z’n zessen verder te gaan reizen.

De volgende ochtend staan we met z’n allen al vroeg paraat om aan de finale tocht van onze eerste queeste te beginnen. Zes personen, vijf bikes, we vormen zo al een heuse motorbende! Als we even later in een mooie sliert over het langgerekte asfalt scheuren, waan ik mijzelf heel eventjes als een woeste Hells Angel op een dikke zware Harley, die samen met z’n ruige maten zich de weg toe-eigent. De realiteit is dat we met onze vijf kleine Honda’s, volgeladen met backpacks en voorttuffend op gematigde snelheid, waarschijnlijk ‘n weinig intimiderende indruk zullen maken op de eventuele voorbijgangers. Het leuke is dan weer wel dat iedereen zo blij en enthousiast naar ons zwaait als we langs rijden. Het moet zeker ook een vrolijk gezicht zijn, zo’n groepje Westersen op hun kleurrijke Hondaatjes.

Toeval bestaat niet zeggen ze weleens. Evengoed vinden wij het wel heel sterk dat onze paden nu precies hier kruisen. Wij (maar ook zij) hadden net zo goed voor een andere bestemming of route kunnen kiezen. Er is namelijk zo’n vreselijk groot aanbod van moois te zien en te doen in het noorden. Een ruime keuze aan prachtige natuur, maar ook cultuur. Sapa bijvoorbeeld, een zeer populaire plaats in het noordwesten van Vietnam, mede door z’n verscheidenheid aan de vele kleurrijke etnische minderheden die er wonen. Ons is echter verteld dat deze plaats als toeristenbestemming zó populair is geworden met de jaren, dat dit helaas veel negatieve sporen heeft achtergelaten bij de authenticiteit van dit stadje. Het “circus-effect” noemen we het ook wel eens: ‘n etnische bevolkingsgroep die door de te snelle groei van het massa toerisme onbedoeld tot een aapjes-kijken-circus of human zoo is geëvolueerd. Met alle (negatieve) gevolgen van dien. Mede daarom hebben we gekozen om ons vertier in de wonderschone natuur te gaan zoeken, en wel bij deze bijzondere waterval, die exact op de grens van China ligt.

Het gekke van onze bestemming is dat, hoe mooi en bijzonder hij ook is, deze waterval op de één of andere manier niet plat wordt gelopen door toeristen. Misschien is het de wat moeilijk bereikbare, afgelegen ligging (bij gebrek aan openbaarvervoer is de waterval enkel en alleen maar met eigen vervoer te bereiken), of door het feit dat er hier verder in de omgeving eigenlijk niet veel te beleven valt. Misschien komt het gewoon door het té ruime aanbod van andere prachtige plekjes in heel het noorden van Vietnam, want ook voor ons was het moeilijk om een keuze te maken qua route en bestemmingen. Het liefst hadden we héél het noorden gedaan, maar door tijdsgebrek en visumverloop staat uiteindelijk enkel het noordoosten bij ons op de planning, voordat we helemaal door zullen rijden naar het zuiden.

Als we uiteindelijk de waterval bereiken, hoeven we er geen seconde over na te denken: “Ja, we hebben een goeie keuze gemaakt!” Of dit nou de hoogste, breedste of grootste waterval van het land is doet er helemaal niet toe, het is in ieder geval de mooiste die we ooit hebben gezien! Zo breed, krachtig en indrukwekkend. Omgeven door groen en een strakblauwe lucht, het is alsof we zó het paradijs zijn binnengewandeld! Hier en daar zorgt de stralende zon, in samenspel met fijne druppeltjes van de waterval, voor prachtige kleine regenbogen. De natuur lijkt vandaag wel extra zijn best te doen om ons in een perfect plaatjes te verwelkomen.

We blijven een moment stilzwijgend de waterval van een afstandje bewonderen, voordat we deze eens van dichtbij gaan bekijken. Gek idee zeg, dat de helft van deze waterstroom in China ligt. We zitten zelfs zó dicht bij de grens, dat Ben z’n smartphone al automatisch op een Chinees netwerk is overgesprongen. Hij merkt al snel nog meer eigenaardigheden bij z’n telefoon op: “Hey, de tijd is ook automatisch veranderd naar de Chinese tijdzone, mijn klok is een uur vooruit versprongen!” Onze Ben, enthousiast als een kind, trekt de verrassende conclusie: “Wauw, via deze waterval kan je niet alleen naar China, maar ook zelfs naar de toekomst reizen!”. Grootste waterval of niet, voor ons is het duidelijk: de meest bijzondere is het zeker.

Onze mannen hadden al snel contact gelegd met twee Vietnamese jongens en samen gingen ze op ontdekkingstocht, de waterval verkennen… deze lokale jongens wisten namelijk een geheime route die ze wel met hen wilden delen. Uiteindelijk klommen ze omhoog waar ze een uniek uitzicht kregen, bovenop de waterval! Prachtig filmpje gemaakt door Ben:

Ook ik heb het één en ander gefilmd tijdens onze dagen samen met de motorbende. Maar dat filmpje heeft natuurlijk wat vertraging opgelopen… wordt vervolgd!