REIS BABBELS

Het is compleet anders dan dat ik me had voorgesteld. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn, zwaar en misschien zelfs wat raar zou aanvoelen, maar het voelt eigenlijk heel natuurlijk en het gaat al bijna automatisch. Blijkbaar heb ik mijn roeping gemist! Mijn vader, een echte boerenzoon, zou trots op me zijn als hij me hier zo zag zitten; gehurkt met in de ene hand een beker en in de andere hand een….geit. Of eigenlijk enkel de uiers van een geit (heet dat ook “uiers” bij een geit?). Ik heb vandaag mijn primeur als geitenmelkster!

We bevinden ons op enkele kilometers van het hedonistische plaatsje Vang Vieng, op een organische boerderij. Deze boerderij kan je vrijblijvend bezoeken om een kijkje te nemen bij hun organische fruitteelt en geitenkaasmakerij maar je kan er ook gewoon een kopje van hun zelfgemaakte thee komen drinken terwijl je geniet van het prachtige uitzicht op zowel de rivier als de bergen. Je kan er echter ook een paar dagen verblijven en overnachten om vrijwilligers werk te doen, helpen met klusjes op en om de boerderij en zo een beter beeld te krijgen van het reilen en zeilen tussen de hooibalen. En dat is precies wat ons plan hier ook is.

Vanmorgen al vroeg opgestaan om ons te ontfermen over de geiten. Nadat we de stallen hadden uitgemest en de beestjes te eten hadden gegeven waren we aangekomen bij de volgende stap, het geitenmelken. Ik kijk naast me, richting Dennis en zie dat hij meer aan het worstelen is met zijn geit, het melken gaat hem beduidend minder goed af. Zijn gezicht staat op uiterste concentratie en hij kijkt om de halve minuut in zijn emmertje om zijn “vangst” te controleren. “Lukt het wat?”, vraag ik hem. “Hmmm… komt er bij jou ook zo weinig uit?”, vraagt hij me hoopvol. Ik kijk in mijn eigen emmertje die al halfvol zit en vervolgens naar de zijne, die enkel nog maar met een dun bodempje gevuld is… Nee, dat melken zit hem duidelijk niet in het bloed.  Niet zo gek ook als je bedenkt dat hij van een echte vissersfamilie komt. Waarschijnlijk zou hij meer succes hebben als garnalenvisser in Vietnam. Ik moet er van grinniken, “schoenmaker blijft bij je leest”!

M’n geit ondergaat kalm het melkritueel, duidelijk gewend aan dit hele gebeuren. Broeder geit komt ondertussen nieuwsgierig kijken bij ons, snuffelt wat aan mijn oor en neemt vervolgens heel traag en voorzichtig een hap naar mijn oorbel. “Hey joh, laat dat!!” Ik kijk hem boos aan, maar broeder geit lijkt niet onder de indruk van mijn uitbrander. Integendeel zelfs, hij blijft me stoïcijns aankijken met die enorme ogen van hem, ogen die veelte groot lijken voor z’n gezicht, en met de kop een beetje scheef. Het is zo’n komisch gezicht dat ik spontaan in lachen uitbarst. Dennis kijkt me verrast aan, “Wat is er zo grappig?”. Niks hoor, gewoon wat gekkegeit…