Het is heet en druk in Bangkok. Een normale dag in de grote stad, een dag zoals zovele. We hebben net onze fruit salade met muesli op en lopen op ons dooie gemakje door naar de bushalte. Terwijl we door de drukke straten wandelen, de brandende zon hoog aan de hemel, worden we van alle kanten ingehaald door de vele tuk tuks en taxi’s. Ik kijk hoe de mensen om mij heen fruit kopen bij de straatstalletjes, ik zie toeristen met hun camera’s al dromend om zich heen kijken en hier en daar loopt er een man in pak op weg van de ene meeting naar de andere.

Niks wijst er op dat er gisteren een bom is afgegaan in deze zelfde stad. Niks wijst op het drama dat zich hier even verderop heeft afgespeeld.

Gisteren, terwijl we in de bus zaten van het National Stadium richting ons guesthouse, viel het ons al op dat er wel heel veel sirenes om ons heen loeiden. Ambulances? Politie? Brandweer? Wie zal het zeggen. Achja, in zo’n grote stad als Bangkok zal er altijd wel wat gaande zijn. Pas toen we de bus uitstapten zagen we opeens dat we twee smsjes hadden ontvangen. Het waren onze vrienden uit Krabi: “Where are you guys? There was a bomb in Bangkok!” En: “Are you okay?!”

Wat? Een bom? Hier in Bangkok? Wat bedoelen ze? En wat betekent dit? Thuis aangekomen werd natuurlijk meteen het internet geraadpleegd en de meeste van onze vragen werden dan ook al snel beantwoord. Jemig, wat een toestand, zoveel doden, zoveel gewonden. De berichtjes van het thuisfront bleven ook maar binnenstromen. Ja we zijn veilig. En nee, we hebben er niks van gemerkt. We keken naar de foto’s en de filmpjes op het nieuws. Het was blijkbaar maar twee blokken verderop van waar wij die middag waren. Zo onwerkelijk dat er vlak onder onze neus zo’n groot drama heeft afgespeeld. Nee, het besef daarvan kwam nog niet echt bij ons binnen.

Nu lopen we hier weer over straat, alsof er niks is gebeurd. We pakken net als gister weer de bus richting het National Stadium. Geen extra politie te bespeuren, geen leger die ons veilig zou moeten stellen. Bangkok is gewoon weer Bangkok. Wat betekent dat? Geen dreiging meer in de stad? Of was de extra beveiliging slechts een loze belofte?

We drinken koffie met Aleid, zij vindt het ook allemaal maar verwarrend. Al die ongeruste berichten van het thuisfront en grote koppen op het nieuws, maar als we om ons heen kijken lijkt alles peis en vree. “Hoe voel jij je eronder?” vraag ik haar. Ook zij leek het zich tot voor kort nog niet helemaal te beseffen, maar toen ze vanmiddag langs de plaats des onheils reed, keerde haar maag zich toch wel even om. “Het is zo tegenstrijdig, je wéét wat voor iets afschuwelijks en beangstigend zich hier vlakbij heeft afgespeeld, maar ik merk er zo weinig van. Waar is de extra beveiliging? Waar is de extra controle?” En ja, inderdaad, wat betekent dit? Is de rust ondertussen dan al zó snel weer wedergekeerd in de stad?

Plots gaat onze telefoon. Weer een smsje vanuit Krabi. “Please be careful guys, there is another bombing at the pier!” Wat? Nóg een bom? Wat bedoelen ze? Wat betekent dat? Dennis en ik kijken elkaar voor een ogenblik aan en weten dat we beide precies hetzelfde denken. Het betekent dat het tijd wordt voor ons om te gaan. Toch maar ergens een wat kalmer plekje opzoeken. Rustig drinken we wel eerst nog even de koffie op, met op de achtergrond, héél in de verte weer opnieuw het geluid van loeiende sirenes.

Onze gedachten gaan uit naar de slachtoffers en de nabestaanden van de overledenen. Niet alleen nu hier in Bangkok, maar we vergeten natuurlijk ook nog steeds die in Tianjin, China niet. En de honderden overledenen en miljoenen slachtoffers van de overstromingen in o.a Pakistan, India en Birma. We denken aan de 54 Indonesische passagiers van het neergestorte vliegtuig afgelopen zondag. Zo vreselijk veel slachtoffers, elke dag weer opnieuw. Maar dit keer toch wel heel erg dichtbij.