En dan opeens sta je oog in oog met een olifant.
En we zijn niet eens op een jeep safari… Iets wat overigens wél erg populair is om te doen hier in Sri Lanka, vanwege het grote aanbod van national parks plus de enorme verscheidenheid aan wildlife wat er in dit land te vinden is.
Maar toch staan we opeens oog in oog met een olifant…
En nee, we zijn hier óók niet op bezoek bij een olifanten “resort” of “sanctuary”, waar ze zogezegd oude of geredde olifanten opvangen en waar je als toerist de beestjes mag wassen en voeren. Dat soort plekken hebben we tot dusver juist altijd verméden, vanwege de vele ethische vraagtekens die we hierbij zetten en die ons altijd de wenkbrauwen deden fronsen.
Maar nu staan we toch écht oog in oog met een olifant…
We hadden “gewoon” een scootertje gehuurd om de omgeving van Arugam Bay te verkennen, de kustplaats waar we ons op het moment bevinden. We ontdekten hier weer een compleet nieuw landschap. Een landschap die in groot contrast staat met dat waar we vandaan kwamen, namelijk het relatief koele binnenland met zijn oneindige groene jungle en heuvels vol theeplantages.
In dit deel van het land is het juist droog, vlak, heet en zanderig, maar evengoed met verrassend veel bijzondere planten en bomen. De kustlijn zelf is grillig, met vele kleine baaitjes en imposante rotspartijen. En de ruige zee doet zijn best om hier en daar stiekem wat verder dan het strand te reiken, waardoor je zo nu en dan wat rustgevende backwaters tegenkomt. Het zijn kalme, serene lagoons waar je de meest exotische watervogels ziet, die in het ondiepe water op hun dunne, hoge poten een maaltje aan het vergaren zijn.
Het landschap doet ons nog het meest denken aan de beelden die we kennen van de Afrikaanse savanne: de goudgele zandvlaktes, het droge, halfhoge gras en de lage struiken en bomen met een brede waaier van takken bovenop. Denk er nog een giraffe en wat antilopen bij en je zou je afvragen of je soms per ongeluk in het verkeerd land terecht bent gekomen. Nooit geweten zeg, dat Sri Lanka ook gewoon een savanne landschap heeft…
We reden met ons scootertje “zomaar” over een rustig, klein en zanderig weggetje, te genieten van deze nieuwe omgeving, tot we opeens een tuk tuk langs de kant van de weg zagen staan. Ikzelf besteedde niet veel aandacht aan de tuk tuk, maar gelukkig was Dennis wel nieuwsgierig genoeg om zich af te vragen waarom die tuk tuk daar nou in the middle of nowhere zomaar stil zou staan.
Net toen ik aan Dennis wilde vragen waarom hij zo plots ook onze scooter tot stilstand bracht, daar aan de rand van de weg, zag ik waar zijn lange uitgestrekte arm naar toe wees. Daarbij zijn ogen wagenwijd open gespert en zijn kaak bijna tot op z’n knieën.
Daar stond namelijk gewoon een olifant…
We stapten rustig af en begonnen ons stapje voor stapje een klein stukje over het gras te bewegen, om ietsjes dichter bij dit indrukwekkende dier te kunnen komen.
“Pas op hoor!” hoorden we de tuk tuk chauffeur achter ons nog zeggen. “Niet te dichtbij, want wilde olifanten kunnen erg gevaarlijk zijn!” En we hadden inderdaad nog wel de verhalen in ons achterhoofd, hoe sommige mensen een spontane ontmoeting met dit reusachtige beest uiteindelijk niet meer konden navertellen…
En hier zitten we dan nu, op onze hurken in het gras, oog in oog met een olifant.
Ik kan het niet geloven, dat we zo’n prachtig, groot en indrukwekkend dier zomaar in zijn natuurlijk habitat en van zo dichtbij mogen aanschouwen. Het moment is voor ons compleet onverwachts en zó vreselijk magisch dat ik er bijna tranen van in mijn ogen krijg.
De olifant zelf lijkt zich aan ons totaal niet te storen en graast op zijn gemakje lekker verder. We blijven dan ook nog een tijdje zo zitten, stilzwijgend te genieten van dit prachtige kadootje welke ons hier geschonken wordt.
De tijd lijkt wel voor eventjes stil te staan, hoe lang zitten we hier nu al? Vijf minuten? Een kwartier? Een half uur? Maar uiteindelijk staan we toch maar op om weer verder te gaan met ons scooter ritje.
“Dag Dombo”, fluister ik nog zacht terwijl ik een laatste keer achterom kijk. “Dankjewel dat we even naar je mochten gluren…”
❤️
Zo prachtig om te zien hoe dit indrukwekkende dier zich langzaam voortbeweegt
Sri Lankaanse savanne, wat ben je mooi!
Los van door op een safari te gaan, heb je in de omgeving van Arugam Bay nog veel meer andere mogelijkheden om wilde dieren te kunnen spotten! Hierboven vanaf Elephant Rock heb je een geweldig uitzicht over één van de baaien met achterliggende lagoon en jungle. Als je geluk hebt kan je aan het einde van de dag hier olifanten spotten die dan tevoorschijn komen om wat te drinken bij de rustige wateren
Als je denkt dat het niet mooier kan!
Tijdens ons scooter ritje kwamen we niet alleen spontaan onze Dombo tegen, maar even later hadden we ook zomaar het “geluk” wat krokodillen te kunnen spotten.. Spannend!
We zagen ze gelukkig wel vanaf veilige afstand, namelijk in het midden van een lagoon waar ze rustig lagen te dobberen. In 2017 had een Engelse jongeman minder geluk. Die kwam op deze plek, hier beneden bij Elephant Rock, op tragische manier om het leven, waar hij werd gegrepen door zo’n gigantisch monster… Lees hier het artikel:
“Brit journalist was seen waving his hands as beast dragged him underwater”
Wij prezen onszelf gelukkig dat we zo spontaan een olifant tegenkwamen, maar eigenlijk schuilt er stiekem een groot probleem achter… Er is namelijk geen enkel land waar er zo’n groot conflict tussen mens en olifant gaande is dan hier, in Sri Lanka.
Door het verdwijnen van natuurlijke habitat zijn de olifanten in de laatste jaren genoodzaakt om hun voedsel steeds meer en meer in open velden te gaan zoeken. En niet alleen daar, maar ook in kleine dorpjes en op de boerenvelden waar de dorpelingen hun gewassen laten groeien, komen olifanten steeds vaker hun maaltje bij elkaar sprokkelen.
In de ogen van de boeren zijn de olifanten, die soms een hele jaaroogst weten te verwoesten, simpelweg plaagdieren. Hele grote en gevaarlijke plaagdieren weliswaar. Jaarlijks sterven er in Sri Lanka namelijk zo’n 70 mensen door een spontane één op één met een wilde olifant.
Als tegenactie, om de landbouw maar ook om zichzelf en familieleden te beschermen, zien veel dorpelingen zich dan ook genoodzaakt om “terug te vechten” en er sterven dan ook zo’n 250 olifanten per jaar door het toe doen van de mens.
En net als elk ander wild dier van wiens natuurlijke leefruimte steeds kleiner wordt, wordt ook de olifant steeds agressiever… Waardoor er dus ook steeds meer mensen weer worden gedood door dit dier.
Je kan hier dus wel spreken van een groot conflict tussen mens en olifant. Een conflict die helaas alleen maar groter en groter wordt...
REIS BABBELS 
Babbel gezellig mee!