REIS BABBELS

De dame achter het treinloket spreekt uitstekend en bijna accentloos Engels. We vragen haar naar de verschillende mogelijkheden om vanuit Mumbai met de trein naar Goa te gaan. Het is een treinreis van 12 uur welke ons te wachten staat, dus we willen graag de nachttrein nemen voor dit traject zodat we het grootste gedeelte van de rit lekker kunnen tukken.

“Het liefst zouden we vanavond al willen vertrekken,” zeggen we haar. “Is er nog plek op de trein van vandaag ?” De dame achter het loket kijkt ons stoïcijns aan en wiebelt op hetzelfde moment haar hoofd zowel op en neer als heen en weer. Geen spatje emotie van haar gezicht af te lezen. Vol verbazing blijven wij haar nèt iets te lang aankijken, zonder dat iemand van ons drieën ook maar een woord zegt. Uhmmmm…. ik snap het niet? Knikt ze nu van ja of schudt ze toch een nee…?

Het is de fascinerende Indiase ‘head wobble’ (a.k.a. head shake / head bobble) wat we hier zien. Een vorm van lichaamstaal die wij thuis niet kennen. We zijn tijdens onze reizen al vaker bepaalde gebaren tegengekomen die ons vreemd waren of die wij zelf op een andere manier gebruiken. En niet alleen in het verre Azië hoor, maar ook zelfs in België gebruiken ze zo nu en dan andere ‘gebarentaal’ dan bij ons in Nederland!

Vaak gaat het om simpele alledaagse gebaren zoals:

• ‘kom hier’ –-> in Z.O Azië wapperen ze wild met de hand, alsof ze juist iemand weg willen jagen

• ‘de rekening vragen’ –> met een denkbeeldige pen in je ene hand, op het denkbeeldige stuk papier in je andere hand schrijven. Of: met je hand in de lucht met de top van je duim over de toppen van je wijs,- en middelvinger wrijven

• ‘drinken’ –> een “telefoon-hand” vormen (dus een vuist maken met enkel je drie middelste vingers, waarbij de duim en pink open blijven staan) en je duim aan je mond zetten terwijl je een gietende beweging met de hand maakt

• ‘iets lekker vinden’ –> mijn kleine (Vlaamse) nichtje van 2,5 speelt met haar hand luchtgitaar ter hoogte van haar buik, terwijl wij Hollanders als een stel debielen met open handpalm naast ons oor zwaaien. Beiden gaan dan wél weer gepaard met een trage en diepe “Mmmmmm….” Maar dat valt natuurlijk niet onder de noemer ‘gebarentaal’

Terug naar de ‘head wobble’. Voor ons beginnende India-reizigers soms nog moeilijk te lezen en te begrijpen. Het wiegend wiebelen van het hoofd kan namelijk een ‘ja’ betekenen, soms een ‘nee’, een ‘misschien’ en ook zelfs een ‘ik weet het niet’.

Maar het wobbelen kent nog veel meer betekenissen dan dit! Om het nog maar even wat ingewikkelder te maken… Met slechts een subtiele verandering in de verfijnde wobbel-techniek kan men bijvoorbeeld ook een groet brengen, een blijk van dankbaarheid geven of een bevestigende ‘ik begrijp je’ ten uitdrukking brengen.

Volgen jullie het allemaal nog? Wobble dan nu even met je hoofd ter bevestiging!

Aangezien wijzelf ook nog wobble-amateurs zijn, heb ik hier een super grappig videootje voor jullie, die de fijne kneepjes van het wobbelen luid en duidelijk in beeld brengt!

Voor wie trouwens nog nieuwsgierig was: De dame aan het loket gebruikte haar wobbel als een bevestiging, en wij zaten dus dezelfde avond nog in de nachttrein op naar Goa!